Ψηλά τακούνια

Ψηλά τακούνια 

Τα ψηλά μου τακούνια, δε με έχουν βγάλει ποτέ μαυροπρόσωπη. Έχουν συντροφεύσει τα ποδάρια μου σε πολλές καλές, σημαντικές και χοτ στιγμές. Όταν δίνεις γύρω στα 500 γιουρίδια για να τα αποκτήσεις καθώς εκείνα σου χαμογελάνε στη βιτρίνα και σε φλερτάρουν επικίνδυνα, κι όταν μπαίνεις μέσα και τα δοκιμάζεις και βλέπεις πως σου κάνουν άλλο πόδι βρε αδερφέ, δε μπορείς, λιώνεις και ακουμπάς μισό μισθό απο τον πετσοκομμένο σου, για να τα κάνεις κτήμα σου και απαιτείς να δημιουργήσεις συνθήκες για να τα φορέσεις!

Δε μπορείς να μη σκάσεις μύτη στο ριγιουνιον και να μην τα επιδεικνύεις σα βλάχικο σκεπάρνι καθώς οι πλέον παντρεμένες με παιδιά συμμαθήτριες σου, σε κοιτάνε με φθόνο, γιατί εκείνες τα δικά τους γιουρίδια τα δώσανε σε πάνες και σε γάλατα. Κι εγώ, αν ήμουν μάνα, εκεί θα τα έδινα, αν με ρωτάτε, αλλά τι να κάνουμε τώρα! Δεν είμαι και δεν προβλέπεται να γίνω συντόμως γιατί τα προφυλακτικά μπαίνουν δυο δυο στη μπανιέρα δυο δυο!

Δε μπορείς να μη τα φορέσεις στο γάμο της γειτόνισσας που σε έπρηξε να παραβρεθείς γιατί πιστεύει πως σώνει και καλά θα υπάρξει άνθρωπος -και θα είσαι εσύ αυτή- που θα ζηλέψει για το κελεπούρι που παίρνει για άντρα! Αμ δε, αντι να κοιτάνε τη νυφη κοιτούσαν τα ψηλά τακούνια μου! Να βλέπεις μια εκκλησία ολόκληρη να κοιτάει κάτω....(χαχαχα υπερβάλλω φυσικά)

Δε μπορείς να μη τα φορέσεις στο πάρτυ της δουλειάς και να περπατάς πάνω κάτω μη και δεν τα δουν όλοι! Να πηγαίνεις δέκα φορές τουαλέτα τη βραδιά μόνο και μόνο για να διασχισεις το μαγαζί! Και ειναι τόσο άνετα το χρυσουλάκια μου, που παρόλα τα πάνω κάτω, ούτε πιάνεται το πόδι, ούτε πρήζεται, ούτε σε χτυπάει! Αθάνατα γιουρίδια!!!

Δε μπορείς να μη τα φορέσεις στο πιο καυτό σου ραντεβού με τον παίδαρο τον μελαχροινό, με το ελαφρώς μακρύ μαλλάκι, με το λάγνο βλέμμα και με το ευφυές του χιούμορ. Δεν σου επιτρεπεται κυρία μου να μην του τα χώσεις στη μούρη για να αρχίσει να τα χαιδεύει και μετά τα πόδια σου και μετά τα λοιπά καλούδια σου! Δεν έχεις το δικαίωμα να αρνείσαι σε εναν άντρα να σε δει όπως σε γέννησε η μάνα σου συν τα ψηλά σου τακούνια!!!!

Δε μπορείς τέλος να μη τα φορέσεις σε κάθε ευκαιρία γιατί τα πλέρωσες κυρία μου και πρέπει να βγάλουν τα λεφτά τους, πρέπει να κανεις απόσβεση κι ας υποθέσουν μερικές μερικές κακιασμένες κάργιες πως δεν έχεις άλλο ζευγάρι! Γιατί μπορεί ρε φιλενάδα, όντως να μην έχεις άλλο!!!!

Κι όταν τα φώτα σβήνουν, κάθεσαι στον καναπέ, τα χαζεύεις σα κόσμημα στα ποδάρια σου, τα βγάζεις ευλαβικά, τα χαιδεύεις, τα ξεσκονίζεις με προσοχή και τα τοποθετείς στο καλό ανθεκτικό κουτί τους! Εκείνα σου κλείνουν το μάτι, παρακαλώντας να ψαξεις σα τρελή να βρεις την επόμενη ευκαιρία για να κάνουν εκείνα το κομμάτι τους κι εσύ το δικό σου!